- پروین خاتون (پَرْ)
شاعره ای است باستانی که از شعر او در لغت نامۀ اسدی به شاهد آمده است و در بعض نسخ پرویزخاتون ضبط شده وظاهراً پروین خاتون درست باشد این دو بیت از اوست:
طفل را چون شکم بدرد آید
همچو افعی ز رنج، او برپیخت
گشت ساکن ز درد چون دارو
او بماچوچه در دهانش ریخت.
بیت ذیل نیز درموضعی از لغت فرس (ص 506) بنام پرویز (ظ: پروین) خاتون برای لغت دنه به شاهد آمده است لکن در دیوان منوچهری نیز همین بیت دیده میشود:
تا توانی شهریارا روز امروزین مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه
طفل را چون شکم بدرد آید
همچو افعی ز رنج، او برپیخت
گشت ساکن ز درد چون دارو
او بماچوچه در دهانش ریخت.
بیت ذیل نیز درموضعی از لغت فرس (ص 506) بنام پرویز (ظ: پروین) خاتون برای لغت دنه به شاهد آمده است لکن در دیوان منوچهری نیز همین بیت دیده میشود:
تا توانی شهریارا روز امروزین مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه